مطالعات فرهنگی و رسانه

رسانه رسانه

انجمن ورزشی نویسان؛ راهی به سوی خردجمعی

انجمن ورزشی نویسان؛ راهی به سوی خردجمعی

انجمن نویسندگان؛
راهی به سوی خردجمعی
غلامحسین زمان آبادی
عضو هیات موسس انجمن ورزشی نویسان
ما همواره از تجمع و تشکل گریزان بوده و در کار تیمی تمرین مناسبی نداشته ایم؛ وحدت پاشنه آشیل صنف ماست. در مقیاسی کلی تر برخی دشمنان ما در عین خباثت سخنی قابل تامل دارند؛ میگویند حمله به مردم ایران آنها را متحد کرده و روح جمعی آنها همچون دژ محکم در برابر هر آسیبی آنها را محافظت میکند. در ادامه میافزایند ما باید خود را از دعوای آنها کنار بکشیم و تفرقه بیاندازیم. نگاهی به فضای سیاسی کشورمان نشان میدهد علیرغم نیاز شدید کشور به احزاب و تشکلها معمولا در این کار موفق نبوده ایم. خودمحوری بزرگترین بلای خانمانسوز فعالیتهای اجتماعی است. در بسیاری از کشورهای پیشرفته احزاب با تشکیل کابینه در سایه و آموزش آنها تیمی آماده برای اداره کشور در سایه دارند و به محض تغییر قدرت، تیم آماده، کار را به دست گرفته و براساس تفکر برتر به فعالیت می پردازد. این روزها در آستانه انتخابات ریاست جمهوری قرار گرفته ایم. این سخن به نظر ساده میآید اما همین آقایانی که پا در رکاب کرده و قصد سوار شدن بر مرکب اجرایی کشور را دارند کدامیک تیمی آماده، تمرین کرده و باتجربه برای قبول مسئولیت سنگین اداره کشور دارند؟ کدامیک اهل تشکّل و تحزّب هستند؟ کدامیک در این راه تمرین کرده و یا برنامهای دارند؟
 http://www.isja.ir/ 
بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در طول عمر پربرکت بنیانگذار انقلاب اسلامی بیشترین، مهمترین و حساسترین موضوعی که امام راحل(ره) بر آن تاکید داشتند، مساله وحدت بین گروهها، مسئولین و مردم بود. آیا وحدت غیر از تشکل است؟! متاسفانه از پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون لااقل در عرصه اصناف رسانه ای در ایجاد تشکل و سازماندهی و تحزب، کلاس ابتدایی را نیز نگذراندهایم، زیرا بهنظر می رسد ما روزنامه نگاران اعتقادی به مشورت و مشاوره نداریم. نوعا هرکس در مصدر و مسند قدرت قرار گرفته، در مرحله اول مورد تقدیس زیردستان قرار گرفته و در فاصله ای کوتاه تبدیل به چهرهای خودمحور شده. این آسیب اکثر افراد را بهراحتی آلوده میکند، به استثنای کسانی که از ملکه تقوا برخوردارند. نگاه کنید به دنیای ورزش و جامعه ورزشی های کشورمان در طول تاریخ ورزش قبل و بعد از انقلاب اسلامی؛ در هیچ المپیکی رشته های تیمی، درخششی نداشتهاند و همه مدالهای المپیکی ما از سوی کسانی به دست آمده که در ورزش انفرادی سرآمد شده اند. وزنهبرداری، کشتی، تکواندو، بوکس و دوومیدانی رشته هایی هستند که ما را صاحب مدال کرده اند. به راستی چرادر فضای سیاسی، ورزشی، حتی فرهنگی و اقتصادی تمرین رفتار جمعی نداریم؟ گمشده جامعه فعلی ما کجاست؟
چندی قبل اهالی ورزش گرد هم آمدند تا جهت مشکل مربیگری فوتبال چارهای اندیشیده و با انتخاب فردی کارآمد و توانمند از جنس ورزش سکان رهبری مربیگری تیم ملی را به دست او بسپارند. چنین کردند و به جای انتخابی درست که بعضا اعتقاد بر این بود که رعایت قاعده بازی نشد و نظر جمع لحاظ نگردید، واژه ای برای مدتی کوتاه متولد شد که به نظر، دوای درد کهنه جامعه ماست؛ «خرد جمعی». سخن بسیار درستی بود اما کلمه حقی بود که اراده باطل از آن پدید آمد. خرد جمعی دوای درد جامعه ماست؛ به ویژه جامعه ورزش که اساس ساختار فعلی ورزش ما بر نفس پروری در جریان است که امیدواریم اهلیت پیدا کند و به راه راست هدایت شود. در این فضای نفسانی ورزش که رقابت در کسب مقام و نام و نان و مدال است، بدیهی است خرد جمعی رنگ میبازد و فردیت و خودمحوری، نه خدامحوری شکل میگیرد. به شهادت تاریخ از سالهای ماضی تلاش پیشکسوتان ورزشی نویس و عکاسان و نویسندگان ورزشی بر این بود تا جمعی گرد هم آمده بازار خرد جمعی را بگشایند و از چشمه حیاتبخش تفکر و تدبر جامعه ورزش را سیراب کنند. نزدیک به 11بار تشکل خرد جمعی بنا نهاده و باز تخریب شد که سرانجام انجمنی با نام انجمن خبرنگاران، نویسندگان و عکاسان ورزشی قوام گرفت و چه هنگامه ای بود که همان بلای خانمانسوز تفرق و جدایی سالها انجمن مطبوعات ورزشی را در برابر انجمن خبرنگاران و نویسندگان و عکاسان ورزشی قرار داد تا سرانجام با تدبیر طرفین و حضور نیروهای جوان از تنش کاسته و فضا برای کاری بزرگ که همانا ایجاد یک مجموعه خرد جمعی در جهت مسائل صنفی همکاران است، پدید بیاید. البته این برابری و مقابله صرفا مساله سلیقه نبود بلکه نوع نگاه بود. انجمن مطبوعات ورزشی اعتقاد به نگاه پهلوانی در ورزش و انجمن نویسندگان و خبرنگاران و عکاسان ورزش نگاه قهرمانی به ورزش داشت. تشکل مدیران ورزشی بر حفظ ارزشهای اعتقادی پای می فشرد و غالب اعضای انجمن نویسندگان صرفا بر قهرمانی و تخصص صرف در ورزش و تربیت بدنی اصرار داشتند. گروه اول ورزش را وسیله ارتقای ارزش میدانست و گروه دوم ورزش را برای ورزش میخواست. لذا سالها مقابله دو گروه، فرصتهای بسیاری را از تشکل مدیران مسئول و خبرنگاران ورزشی گرفت. امروز که در آستانه انتخابی بزرگ قرار گرفته ایم باید کاری کنیم که از هر دو صنف در کنار هم هیات مدیره ای متعهد و متخصص به وجود بیاوریم تا بتوانیم قدمی برداریم، در غیر اینصورت راه به جایی نخواهیم برد.


انجمن ورزشی نویسان؛ راهی به سوی انجمن نویسندگان انجمن ورزشی نویسان
اکی نیوز یکشنبه 10 آذر 1392 ساعت 09:44
نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.