داستان‌ها و سفرهای خیالی به ماه پیش از فرود آپولو بر سطح آن

سفرهای خیالی به ماه پیش از فرود آپولو بر سطح آن

منتخب مقاله «بسیاری از سفرهای تخیلی به ماه به زمان های پیش از فرود آپولو بر سطح آن بازمی گردند»

موضوع: تاریخ علم

نوشته تام زیگفرید[1]

11 جولای 2019

از همان ابتدا ماه همدم همیشگی و شبانه بشر بوده است.

قرص تابان ماه همراه با نقاط نورانی بیشمار همچون جانشینی کم فروغ برای خورشید، و البته با شکل و شمایلی نه چندان ثابت، بر فراز آسمان چرخ می زند. به بیانی دیگر ماه به تناوب باریک و پهن می شود تا حدی که روشنایی  نقره فام آن به دشواری قابل تشخیص و سپس ناپیدا می شود، اما به تدریج خود را به صورت ماه کامل بازمی گرداند.

در گذشته با وجود آنکه بعد مسافت ماه امری واضح و بدیهی بود اما پاره ای اوقات به ویژه زمانی که در افق قرار میگرفت به نظر بسیار نزدیک می آمد. اندازه ماه، فازهای ماه و لکه های عجیب آن که شبیه یک صورت است، ماه را به رازی ماندگار برای تمام تمدن های باستان تبدیل کرده بود.

در طول تاریخ و تقریباً در تمام فرهنگ ها ماه جایگاهی پر از شرح و بسط را در میان اساطیر کسب کرده است. سلنه، الهه ماه یونانی ها، لونا یا دیانا الهه ماه رومی ها و چانگ ای[2] الهه ماه چینی ها بود. نزد برخی فرهنگ های دیگر از جمله مردمان اینوئیت قطب شمال، ماه در میان ایزدان قرار داشته است.

می توان ادعا کرد که در میان اجرام آسمانی، این خورشید است که با روشن کردن تاریکی ، ایجاد گرما، و تأمین غذا برای رشد گیاهان لازم جهت زندگی پایدار، تأثیرات چشمگیرتری بر امور مربوط به انسان می گذارد. اما خورشید کار خود را آشکارا و در روشنایی روز انجام داده است. در حالی که ماه اسرارآمیزتر از آن بوده است. نخستین رصدکنندگان آسمان در مورد منبع نور ماه، عناصر تشکیل دهنده و قابل سکونت بودن آن می اندیشیدند. ماه الهام بخش شگفتی ها و حس کنجکاوی بود، بنابر این، نقش آن در الهام بخشی خاستگاه علم نیز به هیچ عنوان کوچک نبوده است.

حتی پس از استیلای علوم مدرن نیز، ماه حضور فرهنگی و اسطوره ای خود را در شعر و ادبیات، آهنگ ها و فیلم ها حفظ کرده است.

جای تعجب نیست که انسان برای مدت های مدید در خیال رفتن به ماه بوده است.