زندگی خوب چگونه ساخته می شود؟

روابط خوب

در طول مدتی که زندگی می کنیم، چه چیزی ما را سالم و شاد نگه می دارد؟ اگر قرار بود الان برای آینده تان به بهترین نحو سرمایه گذاری کنید، چگونه زمان و انرژی خود را صرف می کردید؟ ابتدای قرن ۲۱ از نسل جوان نظرسنجی بعمل آمد و از آن ها پرسیده شد مهم ترین اهداف زندگیشان چیست؟

بیش از ۸۰%‏ آن ها پاسخ دادند، هدف اصلی آن ها در زندگی پولدار شدن است و ۵۰%‏ از همین جوان ها هدف اصلی دیگری نیز عنوان کردند، که آن مشهور شدن بود. به ما همواره گفته شده که سخت کار کنید و بیشتر بدست آورید و این تصور داده شده که این ها به منظور داشتن یک زندگی خوب ضروری هستند. ولی اگر بتوانیم مردم را از زمان نوجوانی تا سنین پیری مطالعه کنیم، تا دریابیم واقعاً چه چیزی مردم را شاد و سالم نگه می دارد، به چه عواملی می رسیم؟

ما این کار را انجام دادیم. تحقیق هاروارد درباره رشد بزرگسالی، احتمالا طولانی ترین مطالعه درباره زندگی بزرگسالی است. ۷۵ سال، زندگی ۷۲۴ مرد را زیر نظر گرفتیم. هر سال در مورد کار، محل زندگی و سلامتی آن ها می پرسیدیم که البته همه این سوالات بدون اطلاع از این که چه اتفاقی در زندگی آنها رخ خواهد داد، پرسیده می شدند

مشابه این مطالعه بسیار نادر است. چنین مطالعاتی اغلب در طول یک دهه از بین رفته اند. چرا که بسیاری از آزمودنی ها مطالعه را رها می کردند و یا بودجه پروژه قطع می شده است و یا محققین از تحقیق جدا می شدند و یا افراد می مردند و هیچ کسی مسیر را ادامه نمی داد. ولی با ترکیبی از شانس و پشتکار چند نسل از پژوهشگران، این مطالعه انجام شده است. حدود ۶۰ مرد از ۷۲۴ شرکت کننده هنوز زنده هستند و در این مطالعه حضور دارند؛ بیشتر آن ها در دهه ۹۰ عمرشان هستند و ما هم اکنون شروع به مطالعه بر روی بیش از ۲۰۰۰ نفر از فرزندان این مردها کرده ایم و من مدیر چهارم این مطالعه هستم.

از ۱۹۳۸ زندگی دو گروه را در نظر گرفتیم. گروه اول از این مطالعه زمانی آغاز شد که آن ها سال دوم دانشگاه هاروارد بودند و در طول جنگ جهانی دوم دانشکده را تمام کردند و تعدادی از آن ها نیز به خدمت جنگ درآمدند. گروه دومی که زیر نظر گرفتیم، گروهی از پسران فقیرترین محله های بوستون بودند. پسرانی که در این مطالعه انتخاب شدند، تعمداً از خانواده های مشکل دار و محروم بودند. آن ها در اتاق هایی فاقد آب گرم و سرد زندگی می کردند. هنگام ورود به مطالعه، همه این نوجوانان مصاحبه شدند، آزمایشات پزشکی انجام دادند، ما به خانه هایشان رفتیم و با والدین آن ها صحبت کردیم و به مرور زمان این نوجوانان به بزرگسالی رسیدند و پا به عرصه های مختلف زندگی گذاشتند.

آنها یا کاگر کارخانه، وکیل و یا دکتر شدند. یک نفرشان رئیس جمهور آمریکا شد. عده ای معتاد به الکل و عده ای مبتلا به اسکیزوفرنی شدند. عده ای از نردبان اجتماعی صعود کرده و تمام مسیر را تا بالا رفتند و عده ای هم مسیر خود را در جهت عکس رفتند.

برای داشتن شِمای واضحی از زندگی آن ها ما فقط به فرستادن پرسشنامه اکتفا نکردیم؛ ما از آن ها در خانۀ خودشان هم مصاحبه گرفتیم، از دکترشان، سوابق پزشکیشان را درخواست کردیم، تست خون و اسکن مغزی انجام دادیم و با فرزندانشان صحبت کردیم. هنگام بیان نگرانی هاشان با همسرانشان، از آن ها فیلم گرفتیم. ۱۰ سال پیش ما نهایتاً از همسرانشان نیز تقاضا کردیم به مطالعۀ ما بپیوندند.

خب ما چی بدست آوردیم؟ از صدها هزار صفحه اطلاعات جمع آوری شده چه نتایج و درس هایی گرفتیم؟ درس ها راجع به ثروت، شهرت یا سخت کوشی نبودند! پیام واضحی که از این مطالعه ۷۵ ساله بدست آوردیم این است: روابط خوب ما را شادتر و سالمتر نگه می دارد.

ما ۳ درس بزرگ درباره روابط بدست آوردیم :

۱- اول این که روابط اجتماعی واقعاً برای ما خوب است؛ تنهایی، واقعاً کشنده است. به نظر می رسد که افرادی با روابط اجتماعی بالا، با خانواده، دوستان و اجتماع، شادتر و از نظر فیزیکی سالمتر و عمر طولانی تر دارند. تجربۀ تنهایی سمی و زهرآگین است. افرادی که گوشه گیرترند نسبت به افراد اجتماعی تر، حس می کنند کمتر خوشحالند و سلامتی آن ها زودتر از سنین میانسالی به خطر می افتد و کارکرد مغز خود را سریعتر از دست می دهند و زندگی کوتاه تری دارند.

۲- ما می دانیم که می توان در جمع احساس تنهایی کنیم و هم می توان در یک ازدواج نیز احساس تنهایی داشت. پس دومین درس بزرگی که آموختیم این است که تعداد دوستان مهم نیست و یا در یک رابطه متعهد هستید یا نه، بلکه موضوع کیفیت روابط نزدیک است. تحقیقات نشان می دهند که زندگی در روابط متشنج و پر از جر و بحث، برای سلامتی مضر است. مثلاً ازدواج های مشکل دار و بدون احساس، مشخصاً برای سلامتی بدتر از گرفتن طلاق هستند و زندگی در روابط گرم در سنین میانسالی سلامتی را در سطح مطلوبی حفظ می کند.

افراد تحقیقمان را تا ۸۰ سالگی بررسی کردیم، با این هدف که ببینیم آیا با بررسی دوره میانسالی آن ها می توان پیش بینی کرد که چه کسی در دهۀ ۸۰ زندگیش، شاد و سلامت خواهد بود و چه کسی نخواهد بود؟ به این جهت تمام اطلاعاتی که از آن ها داشتیم را کنار هم گذاشتیم و به این نتیجه رسیدیم که سطح کلسترول در سن ۵۰ سالگی، عامل پیش بینی کنندۀ چگونه پیر شدن افراد نیست؛ بلکه اینکه چقدر از روابط خود راضی بودند، تعیین کننده است. افرادی که در سن ۵۰ سالگی از روابطشان بیشترین رضایت را داشتند، در ۸۰ سالگی سالم ترین ها بودند.

اغلب خوشحال ترین زوج های ما در ۸۰ سالگی شان گزارش دادند، زمانی که درد جسمانی زیادی دارند، خُلقشان همچنان بالا و شاد می ماند، ولی افرادی که روابط خوبی نداشتند، در آن زمانی که درد جسمانی زیادی دارند، با درد عاطفی و روحی آن درد تشدید می شود.

۳- سومین درس بزرگی که در مورد روابط و سلامت آموختیم، این است که روابط خوب نه فقط جسم ما، بلکه مغزمان را هم محافظت می کنند. به نظر می رسد وجود یک پیوند امن با فردی دیگر در ۸۰ سالگی، نقش محافظت کننده دارد. افرادی که در روابطی هستند که می توانند بر روی آن در صورت نیاز حساب کنند، حافظه قوی تری دارند و افرادی که در چنین روابطی نیستند، اغلب زوال حافظه را زودتر تجربه می کنند.

این پیام که روابط خوب برای سلامتی و شادمانی ما مفید است، یک موضوع خیلی قدیمی است. پس چرا انقدر سخت فهمیده و راحت از آن چشم پوشی می شود؟ چون ما انسان هستیم. دوست داریم هرچه سریع تر هر چیزی را درست کنیم، چیزی بدست آوریم که در زمان کم، باعث خوب شدن زندگی شود. اما روابط، پیچیده و گیج گننده هستند؛ رسیدگی به خانواده و دوستان، کار سختی است و شاید همیشه کار لذت بخشی نباشد!

افراد ۷۵ سالۀ بازنشسته ای که در مطالعه ما خوشحال ترین ها بودند، آن هایی بودند که فعالانه تلاش کرده بودند تا همکارانشان را با هم بازی های جدیدشان جایگزین کنند. در مطالعۀ ما جوانانی بودند که عمیقاً باور داشتند که شهرت، ثروت، موفقیت و کار، چیزهای لازم برای یک زندگی خوب هستند، ولی بارها و بارها در طول این ۷۵ سال تحقیق به ما نشان داده است که تنها افرادی خوشبخت هستند که در روابط امن و مطمئنی با خانواده، دوستان و جامعه هستند.

منبع : (۲۰۱۵) What Makes a Good Life? by Robert Waldinger

زندگی خوب چگونه ساخته می شود؟ روابط زندگی مارک تواین

اکی نیوز شنبه 14 مهر 1397 ساعت 19:27

مطالعات فرهنگی و رسانه

مطالعات فرهنگی و رسانه

درباره من